乾隆 这是威妥玛式拼音法（简称威氏拼音法） Wade-Giles romanization， 中国清末至1958年汉语拼音方案公布前，中国和国际上流行的中文拼音方案。
又称威妥玛-翟理斯式拼音。这个方案以后被普遍用来拼写中国的人名、地名等，一般称为威妥玛式拼音。
威妥玛式拼音，虽然保持了接近英文拼法的一些特点，但是并不完全迁就英文的拼写习惯。 比如Chiang Kai-shek是**，TAipEI是台北。
从下表不难发现chi`en=qian,lung=long，故qianlong即乾隆。 以下是wikipedia中关于乾隆的一段释义： “ The Qianlong Emperor (Chinese： 乾隆帝； pinyin: Qiánlóngdì； Wade–Giles: Ch'ien-lung Ti; Mongolian: Tengeriin Tetgesen Khaan, Manchu: Abkai Wehiyehe, Tibetan: lha skyong rgyal po, born Hongli (Chinese： 弘历)， 25 September 1711 – 7 February 1799) was the fifth emperor of the Manchu-led Qing Dynasty, and the fourth Qing emperor to rule over China proper.[1] The fourth son of the Yongzheng Emperor, he reigned officially from 11 October 1736 to 7 February 1795.[2] On 8 February (the first day of that lunar year), he abdicated in favor of his son, the Jiaqing Emperor - a filial act in order not to reign longer than his grandfather, the illustrious Kangxi Emperor.[3] Despite his retirement, however, he retained ultimate power until his death in 1799. Although his early years saw the continuity of an era of prosperity in China, he held an unrelentingly conservative attitude. As a result, the Qing Dynasty's comparative decline began later in his reign.” 【附】汉语拼音―韦氏拼音对照表（希望以后遇到类似问题，知道怎么还原成汉语拼音方案。）
Pinyin to Wade-Giles Conversion Table a -- a ai -- ai an -- an ang -- ang ao -- ao ba -- pa bai -- pai ban -- pan bang -- pang bao -- pao bei -- pei ben -- pen beng -- peng bi -- pi bian -- pien biao -- piao bie -- pieh bin -- pin bing -- ping bo -- po bu -- pu ca -- ts'a cai -- ts'ai can -- ts'an cang -- ts'ang cao -- ts'ao ce -- ts'e cen -- ts'en ceng -- ts'eng cha -- ch'a chai -- ch'ai chan -- ch'an chang -- ch'ang chao -- ch'ao che -- ch'e chen -- ch'en cheng -- ch'eng chi -- ch'ih chong -- ch'ung chou -- ch'ou chu -- ch'u chuai -- ch'uai chuan -- ch'uan chuang -- ch'uang chui -- ch'ui chun -- ch'un chuo -- ch'o ci -- tz'u cong -- ts'ung cou -- ts'ou cu -- ts'u cuan -- ts'uan cui -- ts'ui cun -- ts'un cuo -- ts'o da -- ta dai -- tai dan -- tan dang -- tang dao -- tao de -- te deng -- teng di -- ti dian -- tien diao -- tiao die -- tieh ding -- ting diu -- tiu dong -- tung dou -- tou du -- tu duan -- tuan dui -- tui dun -- tun duo -- to e -- o en -- en er -- erh fa -- fa fan -- fan fang -- fang fei -- fei fen -- fen feng -- feng fo -- fo fou -- fou fu -- fu ga -- ka gai -- kai gan -- kan gang -- kang gao -- kao ge -- ko gen -- ken geng -- keng gong -- kung gou -- kou gu -- ku gua -- kua guai -- kuai guan -- kuan guang -- kuang gui -- kuei gun -- kun guo -- kuo ha -- ha hai -- hai han -- han hang -- hang hao -- hao he -- ho hei -- hei hen -- hen heng -- heng hong -- hung hou -- hou hu -- hu hua -- hua huai -- huai huan -- huan huang -- huang hui -- hui hun -- hun huo -- huo ji -- chi jia -- chia jian -- chien jiang -- chiang jiao -- chiao jie -- chieh jin -- chin jing -- ching jiong -- chiung jiu -- chiu ju -- chü juan -- chüan jue -- chüeh jun -- chün ka -- k'a kai -- k'ai kan -- k'an kang -- k'ang kao -- k'ao ke -- k'o ken -- k'en keng -- k'eng kong -- k'ung kou -- k'ou ku -- k'u kua -- k'ua kuai -- k'uai kuan -- k'uan kuang -- k'uang kui -- k'uei kun -- k'un kuo -- k'uo lü -- lü la -- la lai -- lai lan -- lan lang -- lang lao -- lao le -- le lei -- lei leng -- leng li -- li lian -- lien liang -- liang liao -- liao lie -- lieh lin -- lin ling -- ling liu -- liu 【long -- lung】 lou -- lou lu -- lu luan -- luan luan -- lüan lue -- lüeh lun -- lun luo -- lo ma -- ma mai -- mai man -- man mang -- mang mao -- mao mei -- mei men -- men meng -- meng mi -- mi mian -- mien miao -- miao mie -- mieh min -- min ming -- ming miu -- miu mo -- mo mou -- mou mu -- mu nü -- nü na -- na nai -- nai nan -- nan nang -- nang nao -- nao nei -- nei nen -- nen neng -- neng ni -- ni nian -- nien niang -- niang niao -- niao nie -- nieh nin -- nin ning -- ning niu -- niu nong -- nung nou -- nou nu -- nu nuan -- nuan nue -- nüeh nuo -- no ou -- ou pa -- p'a pai -- p'ai pan -- p'an pang -- p'ang pao -- p'ao pei -- p'ei pen -- p'en peng -- p'eng pi -- p'i pian -- p'ien piao -- p'iao pie -- p'ieh pin -- p'in ping -- p'ing po -- p'o pou -- p'ou pu -- p'u qi -- ch'i qia -- ch'ia 【qian -- ch'ien】 qiang -- ch'iang qiao -- ch'iao qie -- ch'ieh qin -- ch'in qing -- ch'ing qiong -- ch'iung qiu -- ch'iu qu -- ch'ü quan -- ch'üan que -- ch'üeh qun -- ch'ün ran -- jan rang -- jang rao -- jao re -- je ren -- jen reng -- jeng ri -- jih rong -- jung rou -- jou ru -- ju ruan -- juan rui -- jui run -- jun ruo -- jo sa -- sa sai -- sai san -- san sang -- sang sao -- sao se -- se sen -- sen seng -- seng sha -- sha shai -- shai 。
2.“焜黄华叶衰”中的“衰”怎么念“衰”可读shuai（第一声，符合常用法）或cui（第一声，按古压韵）
1. suai 表枯黄的意思
2.cui 这里有一个押韵的问题，该诗每句都是此韵。
青青园中葵，朝露待日晞。
阳春布德泽，万物生光辉。
常恐秋节至，焜黄华叶衰。
百川东到海，何时复西归。
古诗中的读音问题，因为古代汉语的读音与现代汉语有差距，古人写诗是按照当时的读音来押韵的，到了现在就不一定押韵了，所以在读的时候要按照古音来读为好。
